तरेमासिक पतरिका

जक्‍को हुवे आच्छे कल्‍ले हुवे

हेक डियो अकबर ते बीरबल सिकार कल्‍ले गेल्‍ले। उट्‍ठे सिकार करते बेल्हे अकबर ची आंगली बढ़ीली गेल्‍ली। अकबर नूं घणा रड़ा हुवे पलता ला। इतने मां बीरबल ब़ोड़ला, “ कुई बात नी महाराज, जक्‍को हुवे आच्छे कल्‍ले हुवे।” अकबर नूं बीरबल ची बात पे घणा घुस्‍सा आल्‍ला ता ओण्हे आपणे सेनिक नूं कहले की बीरबल नूं जेली मां ढकती नाखा। सेनिक ने बीरबल नूं पकड़ती कन्‍न जेली मां ढकती नाखले ता

किट्‍ठे लुकलिया पलिया खुसिया

हेक नगर मां हेक अमीर सेठ रहता। ओ कन्‍नू घणा पेसा होणे चे बाद वी हमेसा डुक्‍खी रहता। हेक डियो घणा पिरोसान हुत्‍ती कन्‍न हेक बाबे कन्‍नू गेल्‍ला ते आपणी सारी पिरोसानी बाबे नूं ब़ावड़ली। ओण्हे सेठ ची बात बडे गोर लारे सुणली ता ओन्हूं कहले की काल इसे बेल्हे बलति तू मां कन्‍नू आयो। में काल तन्‍नू दुद्‍धिया पिरोसानिया चा हल बावड़ी। सेठ खुसी-खुसी घरे चाहला गेल्‍ला ता नेरे ड

सेर ते बदाम

हेक घणे सोहणे गां हुत्‍ते। ओच्‍चे चारों मेर पहाड़ हुत्‍ते। पहाड़ा भांसू हेक सेर रहता। सेर जिसे बेल्हे दहाड़ता गांवा आल्‍ले डर्र कन्‍नू कांपू लागती जते। पाला घणा हुत्‍ता ता सारी जगा बरफ जमली पलती ली। सेर घणा भुक्‍खा हुत्‍ता। ओण्हे घणा डिया कन्‍नू कस्‍सा कोन्हीं खाले हुत्‍ते। ए सांगू ओ सिकार कल्‍ले पहाड़ा कन्‍नू तले उतरला ता गांवा मां घिरती गेल्‍ला। ओ सिकार सोहता फिर्रे

करम चा फल

हेक डियो किरसन भगवान ते अरजुन घुमणे कल्‍ले निकड़ले ता वे बहारले लोक चे बन्दा नू डेखते फिर्री ले। ओ बेल्हे वाची दीद हेक हलवाई ची दुकान पे पड़ली। हलवाई बचले आल्‍ले खाणे आपणी दुकान लारे भुकाती नाखता। ओ खाणे नूं डेखती कन्‍न हेक कुत्ता बार-बार खाणे कल्‍ले आवे मगर हलवाई ओन्हूं फत्थर मारती कन्‍न दुरकाणती छोड़े। कुत्ता जोरा-जोरा चे भोंके ता बलति खाणे कल्‍ले पुट्‍ठा आवे। हलवाई

बडे बणने ता बडे सोचा

हेक डियो हेक गरीब कुणबे चे छोर नोकरी सोधणे कल्‍ले रेलगड्‍डी मां जाये पलते ले। ओच्‍चे घरे कड्‍डी-मड्‍डी भाजी चढ़ती, ए सांगू ओण्हे रस्ते मां खाणे कल्‍ले हेको रोटिया चलिया जत्‍ती। आधा पन्ध निकलणे चे बाद ओन्हूं भोक्‍ख लागती गेल्‍ली ता उ आपणे टिप्‍पणा मूं रोटिया काढ़ती कन्‍न खाऊं ब़ेसती रहले। ओच्‍चे खाणे चा तरीका कोच्छ अल्ग हुत्‍ता। उ रोटी चा हेक गिरां भांती कन्‍न आपणे टिप

मोत सच छे

हेक राधेसाम ना चा जुवान हुत्‍ता। सुभा चा सीद्‍धा ते आच्छे विचारा आल्‍ला हुत्‍ता। ओच्‍चा छोटा जां कूणबा हुत्‍ता। ओ सारा नूं घणा पियार करता। एच्‍चे अलावा ओ किरसन भगवान चा भगत हुत्‍त लोहोड़ आल्‍ले बन्दा ची मदद करताते कान्हूं वी डोक्‍ख ना डित्‍ता। ओच्‍चे इसड़े वेवहार कन्‍नू किरसन भगवान ओच्‍चा हमेसा साथ डित्‍ता। राधेसाम किरसन नूं डेखती गेहता ते ओच्‍चे लारे बाता करता। किरसन

सोने चे कबुतर ची चोरी

पाला चा मोसम हुत्‍ता। बाग मां हरियाली हुत्‍ती। ओ बेल्हे राजा अकबर ने आपणे सेनिका नूं कहले की आज दरबार बाग मां लावा जत्‍ती। ओच्‍चे अदेस चा पालन हुल्‍ला। राजा अकबर, बीरबल ते ओच्‍चे सारे सेनापति बाग मां ब़ेहलते ले। अकबर चे कहले पे बीरबल आपणे राज मां नियाय चे काम नूं डेखता ते वाचा निपटारा करता। कतरा जीं देरी चे बाद दरबार मां हेक वेपारी आल्‍ला। ओण्हे हेक चोरी ची सकेत करली।

सायणा ऊंठ

हेक जुवान तपते रेगिस्तान मां घुमणे कल्‍ले गेल्‍ला। ओच्‍चे लारे हेक ऊंठ वी हुत्‍ता ते ऊंठ ची कन्डी पे घणा सारा समान वी लड़ली फिर्रे ला। ऊंठ ते जुवान डोन्हीं पघ्‍घरों पाणी हुल्‍ले फिर्री ले। गरमी मां थाकती कन्‍न जुवान ने सोचले हिम्‍मा मन्‍नू इट्‍ठे सई काढ़णी चाही छे। ओण्हे ऊंठ ची कन्डी कन्‍नू तम्बू उतारला ता ओन्हूं लाती कन्‍न ओच्‍चे भीतर जत्‍ती कन्‍न सई काढ़णे कल्‍ले ब़

गोटू ते मोटू

गोटू ते मोटू डोन्‍हीं सरकस मां काम करते। वे डोन्हीं पक्‍के यार हुत्‍ते। गोटू घणा लम्बा ते कमजोर हुत्‍ता, मोटू निकड़ा ते जाडा हुत्‍ता। हेक डियो गोटू ते मोटू सरकस मां आपणिया अटकल डिखाणी पलते ले। मोटू हवा मां साबोण चे बोडे पकड़ने ची कोसिस करे पलता ला। हा डेखती कन्‍न बाले हंसू लागती जायी ते जोरा-जोरा चे ताड़िया बजावी। ओ बेल्हे गोटू ने कतरा जीं साबोण आल्‍ले पाणी भोहें पे र

चलाकी चा फल

हेक नब्‍भे साल ची ब़ुड्‍ढ़ी हुत्‍ती। विन्‍नू घणे कम डिसते ते विच्‍चे कुकड़िया चा धयान करणे आल्‍ली नोकरणी वी नासती गेलती ली। ब़ड़ही ब़ुड्‍ढ़ी सवेले-सवेले कुकड़िया नूं चुगणे कल्‍ले छोड़ती ता वे सारिया कुकड़िया उडरती कन्‍न अड़ोस-पड़ोस चे घर मां घिरती जतिया ता वाचे नुकसान करती नाखतिया। कड्‍डी ता विच्‍चे पड़ोसी कुकड़ी नूं पकड़ती कन्‍न बाढ़ती नाखते। ब़ुड्‍ढ़ी ने पिरोसान हुत

पंचांग

वरणमाला केदा

भासा जागरूकता पोस्टर