राजा जनमेज ची नगरी मां हेक अयुधा नावा चा गुरु रहता। एचा हेक घणा प्यारा चेला हुत्ता, अरूणी। अरूणी ची गुरु भगति एतिहास चे पन्ना मां पढने कल्ले मिले वे।हेक वारी हेके गांवा चे पेल्ले पासू ब़ंध मां तेड़ आती गेल्ली। उट्ठु पाणी रिसू लागती गेल्ले। ए पाणिया नूं रोकणे घणे जरूरी हुत्ते। जिसे बेल्हे ये बाते चा पता गुरू नूं लागला ते ओन्हूं गांवा ची फसल खराब होणे ची चेन्ता हूं लागती गेल्ली। ओण्हे ओ बेल्हे आपणे चेले अरूणी नूं हकारले ते ओन्हूं आपणी पिरोसानी बावड़ली। ओण्हे ओन्हूं कहले की हिम्मा जत्ती कन्न पाणिया नूं ब़ाधणे चा कुई जुगाड़ कर नातण पाणी बधते ही ब़ंध तरूटला जायी ते भिल्ली आल्ली सारी फसल खराब हुत्ती जायी।अरूणी गुरू ची बात सुणती कन्न उंगे टुरती पल्ला। गांवा मां पुजते ही ओण्हे ब़ंध नूं डेखले ते पाणिया नूं रोकणे चा परियास करू लागती गेल्ला। मगर पाणी घणी तिक्खे बिहे पलते ले। ए सांगू कुई वी चीज तेड़े मां ना लागे ली। अरूणी खोद्द ही वे तेड़े सामणे नुत्थी रेहला। पाणी घणे ठाडे हुत्ते ए सांगू अरूणी नूं पाला वी लागू लागती गेल्ला। मगर ओच्चे कल्ले गुरू ची बात मनणे घणे जरूरी हुत्ते। अरूणी सवेले कन्नू आत्थणा तक उठ्ठी नुहला रहला ते पाणिया कन्नू फसल नूं बचाली रहला।
गुरु बडा चेनन्त हुल्ला ब़ेहलता ला कांकि रात होणे आल्ली हुत्ती पर अरूणी चे कुई वी खबर कोन्हीं हुत्ती। गुरु घणी सोच मां पड़ती गेल्ला। ओ बेल्हे नेरे चेले ने गुरू कन्नू ओच्ची चेन्ता चा कारण पूछला। गुरु ब़ोडला, बेटा में सवेले-सवेले अरूणी नूं ब़ंध ब़ाधणे कल्ले भेजले हुत्ते पर अन्धारे होणे आल्ले छे ऊं पूठ्ठे कोन्हीं आल्ले। ऊं आत्थणा ची आरती कड्डी वी ना भूली वी। अरूणी कुई बडी पिरोसानी मां ता नीं फंसती गेल्ले। सारे जीणे ब़ंध डुस सोधणे कल्ले टुरती पल्ले।वे ब़ंध लारे पुजती कन्न अरूणी नूं जोरा-जोरा चे साड डिऊं लागती गेल्ले। अरूणी नूं गुरू चा साड सुणला ते ओ ब़ोडला, गुरूजी में ब़ंध चे ऊप्पर नुहला पल्ला।
सारे जीणे ओच्चे डुस दरोड़ते गेल्ले ते ओन्हूं ब़ंध कन्नू उठाणती कन्न चेला ने ब़ंध नूं ब़ाथी नाखले। गुरू ने अरूणी कन्नू पूछले इतने पाले मां तू किवें नुहला रहला। दुद्धी सारे लिंगे पाले ची वजह कन्नू नीली पड़ती गेल्ली। अगर अम्हीं ना आऊं आ ता तू इट्ठी ही मरती पड़े आ। अरूणी गिच्ची तले करती कन्न ब़ोडला, गुरूजी मन्नू माफ करती डे। में तम्हां नूं घणी तकलीफ डिल्ली। तू मन्नू पाणी रोकणे कल्ले भेजले हुत्ते मगर पाणी इतनी तिक्खे बिहे पलते ले की ओन्हूं रोकणे चा हेक्को ही उपाय हुत्ता। गुरू नूं बडी खुस्सी मसूस हुल्ली ते ओण्हे ओन्हूं आसिरवाद डिल्ला की दुद्धे ना हमेसा गुरु भगति कल्ले याद करले जायी।
सीख:- आपणे ब़ाला नूं हमेसा इसड़े किस्से सुणाले करा ते आपणा सम्मे वान्हूं वी डिल्ले करा।
- टिपणी डाक करा